December 2013: Wandelen op een wijnberg

In de omgeving van onze woonplaats vind je hier veel zgn 'wijnbergen' of in het Hongaars: Szõlõ-hegy. Het is een heuvel met daarop allemaal kleine huisjes, sommigen met een eigenaardig puntdak en dan uiteraard, wijnranken eromheen. Al van oudsher verbouwen de Hongaren hier privé hun eigen wijn. 


De huisjes dienen als verblijf tijdens de werkzaamheden en als opslag. Op de begane grond wordt al het gereedschap opgeslagen, alles wat nodig is voor het bewerken van de grond en het  wijn maken.

Op de verdieping is er dan een eetkeuken en soms een slaapkamertje. Hier worden vele weekenden doorgebracht met familie en vrienden om heerlijk buiten te zijn en van de wijn te genieten.

Deze huisjes zijn inmiddels zeer geliefd als vakantie-stek en niet alleen bij de Hongaren zelf. Voor buitenlanders is het niet zo gemakkelijk er een te kopen: Je moet echt al een aantal jaren in Hongarije wonen. 

Er zitten echt hele leuke bij. Soms zijn ze nog helemaal in originele staat en zitten er prachtige deuren en/of kozijnen in. Ziehier wat impressies.

Hier zie je heel duidelijk dat er vanuit het huisje een kelder doorloopt. In zo'n kelder wordt de wijn opgeslagen. Zelfs midden in de zomer is het er nog heerlijk koel, zo rond de 12 graden. 

November 2013: Als het kouder wordt II….

In oktober zijn we veel in Nederland geweest en heb ik weer aardig ingeslagen om de komende winter op aangename wijze door te komen.

Links zijn wat blauwe bollen te zien en wat turkooizen lappen. Ik heb het in mijn hoofd gehaald om een voddenkleed te gaan maken, geïnspireerd door Marian de Rooij van het Handwerklab uit Boskoop(www.handwerklab.nl) Het is eigenlijk zeer simpel: van oude lappen en kleren knip of scheur je repen van ongeveer 1cm breed en die haak je met een hele dikke haaknaald tot een kleed. 

Het is hartstikke makkelijk, ik vind het echt leuk om te doen. Er gaat alleen heel veel stof in zitten. Het kleed is ong. 1.60m breed en ik heb tot nu toe zo'n 25 cm gehaakt. Daar zit al een hoeslaken in verwerkt, 2 spijkerbroeken, een rok en een hele mooie lap van mijn zus (www.thego'round.nl).

Verder heb ik ook nog een stapel boeken meegenomen, gekocht bij de kringloop. Niks lekkerder als om 9 uur met een boek naar je bedje waar de elektrische deken heeft voorverwarmd.

Ben ook weer gestart met een sokkenpaar, wat ik op de rondbreipennen aan het breien ben en dan van teen naar boord. Dat ging ook niet vanzelf ( ik doe altijd moeilijk als het makkelijk kan) maar Marian heeft me weer aardig op weg geholpen en nu lukt het prima. 

Ook ben ik met Danielle, die hier een eindje verderop is komen wonen met haar man, begonnen om te kijken of wij onszelf het 'natuurlijk paardrijden' kunnen leren volgens de methode van Klaus Ferdinand Hempfling. Danielle en haar man hebben twee paarden waar zij momenteel niet op rijden en zowel Danielle als ik hebben geen ervaring maar wel een leerboek en veel enthousiasme. 
De eerste sessie hebben we inmiddels gehad in de bagger en het is maar goed dat ik daar geen foto's van heb want volgens mij is het geen gezicht. Maar het is wel heel gaaf om te ervaren dat een paard dus reageert op de signalen die je met je lichaam geeft. Uiteraard doet Babbi ('mijn' merrie) meer niet dan wel, maar het is toch een paar keer gelukt om haar bijv. te laten stoppen. 

En dan hebben Peter en ik ook weer onze lessen in de Hongaarse taal opgepakt na een pauze van enkele maanden. 

Het bakken heb ik op een laag pitje gezet, aangezien ik inmiddels 8 kilo ben aangekomen. Het smaakt ook allemaal zo lekker.

November 2013: Als het kouder wordt...

 Nu het kouder wordt, kruipen wij lekker bij de kachel en wij zijn helaas niet de enigen.
Ook de muizen hebben een hekel aan kou en nattigheid en zoeken droge plekken om te overwinteren, liefst met ook iets te eten erbij. En ja, dan zijn huizen van mensen wel erg aantrekkelijk.
Ook wij ontkomen er niet aan: Weliswaar niet in huis maar wel in onze opslag en op zolder vonden wij muizenkeutels dus dan dient er aktie ondernomen te worden. Aangezien ik een grote dierenvriend ben, vind ik het niks om muizen te vangen met een val waarbij ze het loodje leggen. Wij vonden vallen waarbij je de muizen levend vangt, waarna je ze ergens anders weer kunt uitzetten. Peter vond het maar niks en ik moest nadrukkelijk beloven dat ik de muizen 5 km verderop, bij het kerkhof los zou laten. Inmiddels zijn we 2 weken verder, toch wel een ons kaas armer en nog geen muis. Wel muizenkeutels in de val. We weten niet hoe ie het doet, deze slimme muis, maar iedere keer ligt de (dichtgeklapte) val op de grond (hij staat op een richel) kaas weg en geen muis. Maar we blijven volhouden!

Een ander fenomeen hier (ook in Nederland trouwens) zijn de mollen. Heb je net gras gezaaid of nieuwe plantjes gepoot, gaat er zo'n grijze graafmachine onderdoor waardoor er een enorme hoop boven het maaiveld verschijnt. En iedereen die hier al eens mee te maken heeft gehad weet dat je dan je biljartlaken wel kunt vergeten.
In navolging van onze Duitse vrienden, hebben wij nu een mollenverjager geplaatst want wederom weiger ik om de dieren te doden. Dit is een staaf die een hoog geluid produceert, waar mollen een hekel aan hebben. De staaf is gestoken door een mollengang, waardoor het geluid (als het goed is) in een straal van 15 meter door het gangenstelsel van de mollen gaat.
Weliswaar is het beter om dit in het voorjaar te doen, als de mannetjes op zoek gaan naar een nieuw territorium of in juni, als ook de nieuwe lichting mollen op pad gaat, maar er kwamen weer zoveel nieuwe molshopen bij dat we er toch maar nu twee geplaatst hebben.

Oktober 2013: Ode aan Jim

19 oktober jl  heeft mijn grote vriend, mijn maat, Jimmy deze aarde verlaten.

Jim is zo lang als hij kon bij mij gebleven, maar zijn lichaam was op, de laatste maanden heeft
mijn zwarte vriend veel pijn gehad.
12,5 jaar hebben wij lief en leed gedeeld en heeft hij alles gegeven wat een hond te geven heeft:
Trouw, inzet, enthousiasme en liefde.

Vele fijne uren hebben wij in Nederland gelopen: In het Rietveld, in het Bentwoud, Compierekade, Galgweg: Alle weggetjes en wegen rond Hazerswoude hebben Jim en ik wel gezien.
Ik met verrekijker, Jim met zijn neus en zo gingen wij op pad. Door weer en wind, bij regen en zonneschijn.

Een tijd lang hebben wij ook trainingen gevolgd: Jim was een hond die graag wilde werken en was altijd bereid iets bij te leren. Na de puppy-training hebben wij gehoorzaamheidslessen gevolgd en na
een pauze van enkele jaren hebben we samen met Conny en hondenvriendin Tara apporteer sport beoefend.
Samen met Conny en Tara hebben we vele mooie uren beleefd: Tara, de slimme ondeugd, altijd bezig om te kijken waar ze lol kon trappen en Jim, het braafste jongetje van de klas. De keren dat Jim de dummy van Tara uit het water heeft gehaald omdat de dame geen zin had, waren ontelbaar.

Toen Jim een jaar of 7 was werd het duidelijk dat Jim last had van athrose: Na een blessure die niet over ging constateerde de dierenarts dat Jim dit al een hele tijd onder de leden had.
Apporteersport, achter de bal aan, naar het strand: Hiervan moesten wij afstand doen. Het heeft even geduurd voordat wij weer een ritme hadden samen.

Voor onze verhuizing naar Hongarije, Jim was toen 11, zag het er naar uit dat Jim al aan zijn laatste dagen bezig was. Hij had veel moeite met lopen en ook geen zin meer.
Toch besloten wij hem mee te nemen naar Hongarije en het is ongelooflijk welke metamorfose Jim onderging: Hij genoot enorm van de grote tuin hier en het droge weer. Mede dankzij de hulp van Gina (www.dierentolkgina.com) heeft Jim nog een heerlijke 1,5 jaar gehad hier.

Lieve vriend, ik wil je bedanken voor alle fijne wandeluren, voor alles wat je mij gegeven hebt in de voorbije 12,5 jaar. Van Gina weet ik dat je je zeer gelukkig voelt waar je nu bent.
Het zij je gegund, je taak is volbracht. Dank je wel lieverd.

September 2013: Laat de winter maar komen II

 Dit jaar is een zeer goed jaar geweest voor alle fruit: De oogst is echt enorm en niet alleen in onze tuin!

September is dan ook een erg drukke maand met het verwerken van alles.
Op de foto o.a. druivensap: het sap van de rode druiven was te zoet, maar van de witte druiven smaakt het echt verrukkelijk. 

Op de achtergrond de kleine perziken, ik had deze nog niet eerder gezien. Ik dacht eerst dat het abrikozen waren, maar blad en oogsttijd zijn heel anders. De perziken  hebben te weinig smaak voor jam, maar als 
    moes in de yoghurt zijn ze heerlijk. 20 kilo ontpitten en ontvellen is wel effe werk.

 Ook ruil ik wel: Van de buren kreeg ik een emmer eigen aardappels, zij kregen van mij hazelnoten.

 Het is nu ook iedere ochtend walnoten rapen. 
Jim gaat dan altijd mee voor de laatste appeltjes die van de bomen vallen. We hebben nu al twee grote kisten vol. Elke avond een schaaltje doppen.

Gelukkig is het mooi en droog weer, zodat de bodem droog is. Walnoten moet je bijtijds rapen want ze rotten snel in een vochtige omgeving. 

 Hazelnoten hebben we dit jaar ook heel veel. Wij hebben een soort met lange, smalle noten, bij vrienden hebben we grote ronde noten geraapt. De smaak is zo'n beetje hetzelfde. 
Ook hazelnoten moet je snel rapen om te zorgen dat ze niet rotten. 

Ziet er mooi uit hè?


En dan nog alle appels en peren in de opslag. De vriezer zit al weer vol met o.a. appel- en perzikenmoes.

Ook heb ik een stoofperenboom, en heb al stoofperen ingemaakt in bewaarde augurken- en olijvenpotten.

 De gedroogde tijm, munt en rozemarijn zitten alweer in potjes.

September 2013: Laat de winter maar komen

 Rond deze tijd, september, zijn veel mensen in de weer met het inslaan van hout voor de winter.
Er wordt nog veel hout gestookt, voor veel Hongaren is gas (te) duur.
Zoals wij in Nederland altijd een praatje hebben over het weer, wordt er hier altijd een praatje gemaakt over het hout: Of je het al hebt, waar je het vandaan hebt en vooral: wat heb je ervoor betaald.

 Omdat wij tegels voor het zwembad ook bij Raab Karcher hadden besteld, regelden wij ook een paar pallets met hout. 
Want ook wij stoken op hout en ook wij moeten dus inslaan.
Het hout wat wij gekocht hebben, ligt al een jaar en is dus droog genoeg. 
Hongaren kopen vaak 'vers' hout, dat moet dan eerst nog een jaar liggen voor je het kunt stoken. 
Wij hebben zoveel opslagruimte niet dus zijn wij ook iets duurder uit.

 Na een middagje sjouwen met z'n tweeën kunnen we voorlopig weer vooruit: het hout ligt er droog bij.

Augustus 2013: Ketelgulash

Al heel lang van plan, maar het kwam er maar niet van, nu dus wel: 
Zelf ketelgulash maken. 

Ziehier het grootste deel van de ingrediënten.
Voor een ketelgulash kun je eigenlijk ieder soort vlees gebruiken: Rund, kip, varken, hert, konijn, haas, het maakt niet  uit. 

Wij gingen van start met rund.

 Twee kapiteins op een schip liep hier goed af. Peter was van het vuur, ik van de inhoud van de pan. 
Het is uitproberen hoe heet  de pan wordt en zorgen dat mijn uien niet aanbranden...

 Maar het ziet er goed uit, na de ui de knoflook, paprikapoeder ...

 vlees toevoegen, en dan zoveel water erbij dat het net onderstaat. De pan gaat pruttelen en geuren komen vrij..

 Die geuren trekken vervolgens allerlei dieren aan...

 Als het vlees bijna gaar is, gaan de groenten erbij, waarna alles nog een half uurtje pruttelt.

Het gehele proces duurde drie uur, die wij gebruikt hebben om een potje 'Kolonisten' te spelen. 

 En dan: Aan tafel!

Augustus 2013: Hazelnoten

Een goed notenjaar, 2013. 

Zo hangen de hazelnoten in de struik, en ineens is het zover: Met honderden liggen ze  op de grond. 
Rapen dus, voordat de muizen dat hebben gedaan.

Links een goed stel, rechtsonderin niet. Als er een gaatje inzit, is de noot leeggegeten.

En zo houden wij ons hier aardig bezig...

Na het rapen leg ik de hazelnoten een paar dagen te drogen, zodat de rokken er makkelijker afgaan.

En uiteindelijk heb je dan je eigen hazelnoten.

Gister een salade gemaakt van rode biet met  hazelnoot, peer (ook uit eigen tuin) en blauwe kaas op een bedje van rucola en aangemaakt met notendressing, hmmmm

Augustus 2013: Kruiden drogen

Na mijn experiment met het drogen van oregano, zijn nu rozemarijn en tijm aan de beurt.
Ik heb op internet gevonden dat je kruiden moet plukken vóór de bloei. 
Aangezien mijn rozemarijnstruiken mooie scheuten hadden en nog geen bloemen, leek het nu een mooie gelegenheid.

 Na het knippen heb ik bosjes gemaakt van zo'n 5 à 6 takjes, niet meer, anders droogt het bovenste deel niet. Dat wist ik nog van vorig jaar.

En daar hangen ze dan, mijn rozemarijn-bosjes, tussen de lavendel, in de opslagruimte, boven de potten en pannen van Peter, die ook een gekte heeft: Elke week naar de oud-ijzerhandelaar, om allerlei   leuke spullen eruit te vissen. Inmiddels staat de gehele opslagruimte vol, dus nu gaat hij verkopen ipv inkopen. Althans, dat is het plan.

De kruiden hangen hier uit de felle zon, maar wel kan de wind erbij, perfect dus.

Augustus 2013: Sultan's Trail, try-out van ons traject

 We wilden al een tijdje starten met ons deel van de Sultan's Trail, maar het kwam er maar niet van.
Gelukkig waren onze gasten in augustus ook enthousiaste wandelaars en zij wilden wel meelopen.

 Start in Varong

Lekker stappen

 Impressie van het landschap

Onderweg kom je van alles tegen.. Hier een ringslang op zoek naar voedsel..

 Kruisbeelden zoals deze kom je in Hongarije overal tegen onderweg

Na afloop een afzakkertje in de plaatselijke kroeg

Juli 2013: Nieuwe gekte: ontsappen en wecken

Ziehier mijn nieuwste aanwinst. Een weckketel met ontsapper. Omdat je met dit apparaat sappen kunt maken zonder suiker toe te voegen, leek dit me wel een aanwinst. 

Het allerleukste is natuurlijk gewoon buiten spullen plukken. Tot mijn grote vreugde vond ik afgelopen week rijpe vlierbessen. Meestal ben ik te laat, de spreeuwen zijn er bijna altijd eerder bij. 
De wilde pruimen waren ook goed, gelukkig had ik mijn rugtas mee dus kon ik flink wat meenemen.

Best mooie kleurtjes, het sap van beide vruchten is verschrikkelijk zuur, wel lekker gemengd met andere vruchten zoals abrikozen en nectarines, die hier nu volop te krijgen zijn. Ik pureer die vruchten, flinke scheut sap erbij, ijskoud (mineraal) water erop, heerlijk fris.
Ik ga misschien ook nog wel gelei maken van het sap, maar voorlopig vind ik het wel even welletjes.

Het is overigens wel oppassen geblazen bij het overdoen in de flessen, want het sap is natuurlijk loeiheet.
Het loont alleen als je een paar kilo van het fruit tegelijk hebt. Ik had van 3kg wilde pruim 2,5 ltr sap, van 2,5 kg vlierbessen 1,5 ltr sap. Later las ik op internet dat je eigenlijk na de ontsaptijd het fruit in vergietbak nog aan kunt drukken om nog meer sap eruit te halen. Dat had bij de vlierbessen wel meer sap gegeven ontdekte ik bij het weggooien van schillen en pitjes.