zaterdag 25 augustus 2012

Augustus 2012: Zwaluwen

 Kijk ze nou zitten!

2 augustus was het zo ver: De jongen vlogen uit. 

Het was een kabaal want toen de eerste kleine uit onze tuinkamer kwam, reageerden pa en ma onmiddelijk met allerlei waarschuwingen. Een van de ouderen vloog met de kleine mee op zijn eerste vliegles. Nummer twee volgde in het volgende uur en 's middags was nummer drie aan de beurt.De benjamin deed er  een dagje langer over.


Nu is vliegen een ding, maar ook landen is een hele kunst. Als oefenplek werd onze ventilator in gebruik genomen: Die hebben we dus een tijd niet meer kunnen gebruiken. Ook is vliegen een zeer vermoeiende bezigheid, dus soms zaten er vier jonkies op de ventilator, bij te komen van alle avonturen en ook te wachten op eten, want ook vliegen vangen moet je eerst leren. 


De eerste 2 weken kwamen de kleintjes voor de nacht terug op het nest. Daar pasten ze niet meer allemaal in; De twee laatst gearriveerden zaten  dan op de rand van het nest met de staarten naar buiten, dat was een grappig gezicht.

Maar oefening baart kunst en nu, eind augustus komen ze ook 's nachts niet meer op het nest. Af en toe komen ze overdag nog even kijken, alsof ze een herinnering willen meenemen aan hun ouderlijk huis. Soms zie ik ze nog op de electriciteitsdraden zitten, voor ons huis. Nu is het verder nog sterker worden tot het tijd wordt om naar Afrika te vliegen komende herfst. 
Ik hoop dat ze het naar hun zin hebben gehad bij ons en dat we ze volgend jaar weer mogen verwelkomen1

donderdag 9 augustus 2012

Augustus 2012: Taal


Sinds een paar weken zijn wij bezig Hongaars te leren en ik zal jullie zeggen, dat valt niet mee.
Ten eerste heeft de Hongaarse taal een aantal klinkers en mede-
klinkers die wij niet kennen en dan hebben ze ook nog een aantal letters die zij anders uitspreken dan wij.
Hierbij een stukje tekst zodat iedereen zich een idee kan vormen waar wij ons aan wagen.






Aan de studie....



Een aanmoediging voor ons is wel dat je gaandeweg toch steeds meer oppikt, al gaat het niet zo snel als wij graag willen.
Inmiddels kan ik aardig mijn boodschappen benoemen en afgelopen zondag heb ik op de markt voor het eerst afgedongen en een leuke oude kist gekocht, opgepord door Ellie, die samen met haar man Rob op bezoek was. Begonnen met een vraagprijs van 10.000 HUF heb ik ‘m weten te bemachtigen voor 3.000 HUF (ongeveer 11 euro). Kijk, dat is winst!

Ik bemerk dat ik er meer zelfvertrouwen van krijg, ook kleine gesprekjes met de buren, nog steeds ook met handen en voeten erbij, lukt nu wel. Over het weer, de tuin (is hier net zo’n onderwerp als het weer in Nederland) enz. En dat is leuk.