Hier sta ik dan in vol imker-ornaat, een kap met gaas tot onderaan je nek en daaraan vast een hes van kaki-stof.
Ik was uitgenodigd door Peter Sörgel, een imker uit Dombóvár voor een rondleiding.
Veel weet ik niet van bijen, dus altijd leuk je kennis uit te breiden en ik wilde ook kijken of het iets kan zijn voor toekomstige gasten.
Dit is een rookverspreider. In het bakje zit gedroogde guldenroede, dat stak Peter aan en een heerlijke geur verspreidde zich. Van rook worden bijen rustig.
Hij vertelde ook dat bijen agressiever worden van agressieve, luidruchtige mensen en die worden dan ook eerder gestoken.
Bijen zijn zeer intelligent, en ook zeer sociaal. Voor een bij is zijn persoontje niet belangrijk, het belang van het volk als geheel is het enige wat telt.
Hier Peter Sörgel zelf, die enkele platen uit een kast haalt, speciaal voor mij om te kunnen bekijken. Bijen houden niet van verstoring, dus dit doet hij bij uitzondering.
In Hongarije starten de bijen met het verzamelen van stuifmeel van koolzaad (als de vertaling klopt), dan acacia, vervolgens linde om te eindigen in augustus met zonnebloemen.
Dhr Sörgel heeft ongeveer 500 kasten, met in elke kast een volk. Hij kan er prachtig over vertellen, te veel om hier op te schrijven.
Om te overwinteren, worden de kasten op een plek gezet die beschut is tegen de wind en waar geen verstoring is.
Gemiddeld levert een volk tegenwoordig zo'n 20kg honing per jaar.
Het kan per jaar erg verschillen, dit jaar regende het tijdens de bloei van de linde. En als het regent vliegen de bijen niet uit.
De plek waar deze kasten staan, bevindt zich in de heuvels boven Döbrököz, met een prachtig uitzicht op de omgeving.
Het was wel baggeren op de weg want het heeft veel geregend de laatste tijd.
We gingen dan ook in de 4W drive van dhr Sörgel, onze bus had dit niet gered.
Hier een afbeelding van de binnenkant van een bijenkast.
Als je meer wilt weten over bijen, bijenvolken en honing, klik dan op onderstaande link. Duidelijke uitleg over hoe bijen als volk leven en honing verzamelen.
http://members.chello.nl/j.brand17/bijen.htm
Het zat er al een tijdje aan te komen: Een nieuwe hond, weer een viervoeter om me heen. Peter was niet enthousiast, maar toen onze vrienden een puppie gingen uitkiezen, ging ik mee en dan weet iedereen wat er van komt.
Op de terugweg, twee zielige bonthoopjes, kotsmisselijk van de auto en niet wetend wat er komen gaat.
Links onze Noa, rechts Quebkö, haar broertje, die nu zijn thuis heeft bij onze vrienden.
Samen bij de dierenarts voor de eerste prik en een chip. O, wat waren ze zielig.
Hier is ze dan, 3,5 maand oud. Ik ben Noa, ik ben een Kaukasische herder, heel aanhankelijk en waaks. Ik hou van mensen, maar niet van katten.
Ook al word ik heel groot, je hoeft voor mij niet bang te zijn.
Ook ben ik heel ondeugend en als er iets te snaaien valt zal ik het niet laten.
Hier is het baasje goulash aan het maken en dat ruikt toch een partij lekker!
Maar die pot is verrekte heet, hoe graag ik ook wil, ik weet dat ik mijn neus pijn doe als ik daar te dicht bij kom.
En het ruikt toch lekker…. (Dit heeft ze ruim twee uur volgehouden, draaien om de brei heen.)
4 maanden oud en inmiddels 10 kg zwaarder.
Op een vrijdag belde Eva mij: de ezeltjes werden bekapt de volgende dag, of ik dat wilde zien.
Dat wilde ik wel, dus 's morgens om half negen was ik al present.
Behalve de veulentjes werden alle 17 andere ezels onder handen genomen, dat was wel een aantal uren werk.
Hiernaast wat restanten: ik was onder de indruk van de hoeveelheid hoef wat er af ging. Ezels worden een aantal malen per jaar bekapt om te zorgen dat ze goed kunnen blijven lopen.
Normaal gaan ze allemaal 's morgens vroeg de wei in, maar nu bleven ze bij de stal. Dan maar rustig afwachten tot je aan de beurt bent. Lekker in het zonnetje.
De hoefsmid aan het werk. Luza in hier aan de beurt.
De hoef wordt goed schoongemaakt, gekapt en daarna netjes bijgevijld.
Rond deze tijd is de vacht van de ezels ook heel mooi glanzend: de oude haren zijn allemaal weg.
Tot mijn grote vreugde vonden er weer twee zwaluwparen de weg naar ons huis.
Het eerste paartje bouwde een nestje in de schuur, vlakbij de deur naar de tuinkamer. Vier jongen kwamen uit het ei en alles ging goed tot ze gingen uitvliegen. Kennelijk was het gewicht van de beestjes te veel voor de rand want het nest viel naar beneden.
Gelukkig overleefden ze alle vier en vliegen ze nu rond het huis.
Het tweede paar zocht ook weer zo'n leuke plek: Bovenop de ventilator op het terras van het appartement werd driftig gemetseld.
We hebben toch even overleg gevoerd: Een nest met zwaluwen geeft behoorlijk wat troep en ja, zijn gasten daar nu zo blij mee?
Maar uiteindelijk toch besloten de zwaluwen door te laten bouwen.
Ook hier vier jongen die na enkele weken het luchtruim kozen.
Op een bepaald moment hadden we iedere morgen zo rond de 20 zwaluwen rond het huis, die vlak over je hoofd vlogen of, als je aan het zwemmen was, bijna door je haren gingen. De jonkies hadden dan bepaalde rustplekken: Onder de parasol, op de bogen boven de ramen, onze hele tuin was een waar zwaluwen paradijs.
We hebben ervan genoten maar het is nu ook wel weer lekker rustig.
Met de mussen is het minder goed gegaan dit jaar: Door de vele, heftige buien zijn veel kleine musjes in wording in de regengoot terecht gekomen en weggespoeld. In de nestkastjes is het wel goed gegaan, daar hebben twee broedsels het tot vliegen gebracht.
Verder heeft er nog een roodstaart gebroed in een van de blauwsparren. Die maken een heel zacht krakerig geluidje, maar als je het geluid eenmaal kent hoor je ze de hele tijd.
Op facebook had ik het al gemeld: we hebben ook regelmatig een hop in de tuin gehad dit voorjaar, dat is echt een prachtige vogel. Iedere dag rond hetzelfde tijdstip. Een enkele keer waren het er twee. Een minuut of vijf, en dan waren ze weer weg.
